«۲۲ ساله بود که اولین فیلم بلندش را ساخت و آخرین فیلمش را در ۳۷ سالگی. او در جوانی آغاز کرد و در جوانی مُرد. پانزده سال فرصت بهره‌وری، عشق ورزیدن و برقراری رابطه، سلامتی و تندرستی جنسی. اما او بی‌وقفه فیلم ساخت و ساخت فیلم را جایگزین این تجربه‌ورزی‌های بدنی کرد. سال‌هایی که فاسبیندر فیلم می‌ساخت، سال‌هایِ غلتیدن در تئوری بود و همین‌طور یأس و نومیدی. سال‌هایِ سیاست‌های طبقاتی و سیاست‌شناسی جنسیتی. و نگاهِ انتقادی به چیزها. فاسبیندر اما در ملودرام غلتید. در شکوهِ کناییِ سینمای کلاسیک. و به این نگاهِ انتقادی، همدلی را افزود. و این نیز ریشه در شخصیت خودش داشت. ذهنیت ملودراماتیک او از وصلت با شیوه‌هایِ بورژوایی تفکر برحذر بود، و پوچی واقعیت را با سپردن خود به زیبایی‌هایِ ویرانگر آن برملا می‌کرد. سینماگر جهان پسامدرن معرفی‌اش می‌کنند، اما آیا او مدرن‌ترین کلاسیک‌بازِ سینما نبود؟ پرونده تدارک دیده شده گوشه‌ای کوچک از سینمایِ این فیلمساز بزرگ آلمانی را با شما هم‌خوان می‌کند. فاسبیندر کنار ما در ایستار خواهد بود. اُمیدواریم شما نیز راضی از این پرونده، کنارمان باشید.»
