هونگ سانگ-سو در سال 2017:
تا شماره چهار تمام تلاش خود را کردیم که با سخت‌گیری به سینمای روز بپردازیم. این پرونده نیز در ادامه همان سخت‌گیری است. فکر می‌کنیم که اهمیت این کارگردان عزیز کره‌ای، علیرغم نوشته‌ها و پرونده‌هایی که برای برخی از فیلم‌های او کار شده، هنوز هم در بین سینه‌فیل‌های جوان و فیلمسازها جا نیفتاده است. نیم‌نگاهی به جلسات روزانه‌ای که از شرق تا غروب، از شمال تا جنوب می‌اندازیم، فیلم‌های کوتاه بسیاری که هر ساله می‌بینیم، نشان از این می‌دهد که کمتر کسی او را می‌شناسد یا دست کم برایش اهمیت دارد. هونگ در سال 2017 سه فیلم از بهترین‌های خود را ساخت و کماکان بر بداهه‌سازی ،خودبیانگری و نهایتاً رهایی‌بخشی تاکید کرد. این‌ها همان چیزهایی‌ست که در آن فیلم‌ها و آن جلسات نمی‌بینیم.
نوشته‌ها:
گفتگوی جردن کرانک با هونگ سانگ-سو، ترجمه: ایمان هاشمیان
«تنها در شب کنار ساحل» پرتره‌ای از یک رابطه عاشقانه دردناک است!، نوشته بیلگه ابیری، ترجمه: پیام شهسواری
واقعاً یادت نیست: درباره «روز بعد»، نوشته: سعید دُرانی
زوم، و زمان که به لرزه می‌اُفتد: درباره «دوربین کلر»، نوشته: مجید فخریان
چرا علیرضا داوودنژاد را دوست داریم؟
دهکده بعدی، نوشته: انوش دلاوری
آبی همدلانه، نوشته: مجید فخریان
چه کسی رئالیسم را دزدید؟، نوشته: میثاق نعمت گرگانی
بازخوانی یک فیلم: «خانه‌ای از خیزران» به کارگردانی ساموئل فولر:
ایده‌ای که در شماره اول («شور و تصویب»*اُتو پرمینجر*) برای فیلم‌های کلاسیک انجام دادیم، در شماره های بعد به حاشیه رفت و حال با فیلمی از ساموئل فولر، امیدواریم که «بازخوانی» تعدادی از آن‌ها در ادامه نیز پی گرفته شود. هدف از بازخوانی ابتدا به خود فیلم‌ها و سپس نقدهای مشهوری که سال‌ها پیش بر آن‌ها نوشته شده برمی‌گردد. «خانه‌ای از خیزران» یکی از آن فیلم‌هایِ مهجور کارگردانش است. با این حال کسانی چون گدار آن را بهترین کار فولر می‌دانند. دو نقد درباره اولین فیلمی که از هالیوود به ژاپن می‌رود، در این شماره داریم. یکی از آن‌ها متن درخشان منتقد مشهور «سم رُودی» است و دیگری متنی از سعید عابدی که به تصاویر اختلاط نژادی در فیلم‌های فولر با تکیه بر این فیلم می‌پردازد.
«خانه‌ای از خیزران»: پنداشت‌های سینمایی، نوشته: سم رُودی، ترجمه: باهار افسری
خانه پوشالی فولر، باوری محکم یا خوش‌خیالی محض؟، نوشته: سعید عابدی
نگاهی به «کله‌سرخ» به کارگردانی کریم لک‌زاده:
یکی از آن فیلم‌های مهم این سال‌ها که اندک امید‌ها نسبت به سینمای ایران را زنده نگه می‌دارد، همین فیلم است. به بهانه ورود فیلم به شبکه نمایش خانگی متنی درباره‌اش نوشته‌ایم:
لحظه انطباق کابوس و تاریخ: درباره «کله سرخ» ساخته کریم لک‌زاده، نوشته: امیرهوشنگ للهی
اینتریم
منطق احساس: دوباره ساختنِ زمین، نوشته: علی‌سینا آزری