باز به جادوی دیگری در سینما پرداختهایم: «جادوی چراغهای نئونی». آنها همواره ما را تحریک میکنن؛ چه زمانی که در کافههای از ریختافتاده «نُوار» چشمک میزنند، چه آن زمان که در فیلمهای تجربی احساساتمان را به جوش و خروش میاندازند، چه زمانی که در «ژان دیلمن» عصبانیمان میکنند و چه زمانی که دیستوپیاها را برایمان روشن میگردانند. چراغهای نئونی یک تاریخ دیگر در سینماست که میتوان خوب در آن غور کرد و از زیبایی و وهمی که توأمان ایجاد میکند نوشت. علاوه بر آن بهانهای دیگر نیز در کار بود: مرگ «رابی مولر» و شبانههایش که اغلب به نئون آغشته بود.