برای بحث میزانسن، چه کسی بهتر از ژان رُنوار؟ اما تنها این نبود. او پیشوای ما نیز بود. «انحراف» را از سیاست او وام گرفتیم؛ از یکی از نقل قولهایش: «آزادی از مسیر انحراف به دست میآید». دیر یا زود، کم یا زیاد، باید به سراغش میرفتیم. با احتیاط، چرا که میدانستیم کار بر رُنوار حساسیت زیادی میطلبد. ولی دشوارتر از این موقعیت را نیز باید لحاظ میکردیم: با نگاهی به اطراف و نحوه مواجهه با میزانسن، این مسئله گریزپا؛ چه باید میکردیم؟ به مشاهده تمام سطوح قاب مینشستیم که «ماده میزانسنی» را پیدا کنیم و یا با خطکش، از پیشزمینه تا پسزمینه را اندازه میگرفتیم؟ در نگاهها غرق میشدیم یا فضای بالای سر کاراکتر را با نام علمیاش که هـِدروم باشد، متر میکردیم؟ انتخاب ما اولی بود. و در این راه از قضا کمابیش محتوازده عمل کردیم نتیجهاش شد چهار نوشته که میتوانید در سینهمومنت این شماره مشاهده کنید. عاجزانه امیدوارم از نقلقول رنوار جدا نشده باشیم.
