«ایستار پانزدهم به سراغ غربت خواهد رفت. غربت در خانه خود٬ که بی‌شباهت به رابطه سینه‌فیل با جهان پیرامون‌اش نیست. یادداشت‌ها هرکدام به فیلمی خواهند پرداخت اما نه به قصد نقد آن‌ها٬ بلکه با این هدف که فقدان‌های غریبه را لای دارایی‌های او بیابند: آه‌ها و نجواهایش (وُیس اُورها)٬ تصاویری که از خود ضبط می‌کند٬ و خرت‌‌وپرت‌هایی که با خود این‌ور و آن‌ور می‌برد. اینجا درباره غربتِ خواسته حرف نمی‌زنیم. چشم‌مان به غریبه‌ای است که می‌خواسته توی جمع باشد٬ اما جمع او را هماره پس زده است.»
