هری دین استنتُن را چگونه به یاد می‌آوریم؟

    در شکوه هری دین هیچ سوظنی نیست. او را اغلب در مرکز قاب و در معرض نور دیده‌ایم. اما با این حال احساسی که داریم، کمی متناقض است و با این هرم سوزان نمی‌خواند. وجود او با سایه اخت است. در تاریکی محض و در تک‌افتادگی هراس‌آور. این به انتخاب نقش‌هایش برمی‌گردد یا شمایل و فیزیک او، دغدغه غایی ما نیست. ما پای‌بند به احساس‌مان هدف را تعیین می‌کنیم: کمی بلندپروازانه است اما باید این وجود را به نور بازگردانیم. این به مرگ او ارتباطی ندارد. گرچه کارمان را سخت‌تر و پروژه احیا را نیز به مسئله فرامی‌خواند. اما چه باک، نگرانی‌ها و دل‌آشوب‌هایی چنین، همواره همراه با سینه‌فیل هست. هشت سینه‌فیل جوان به درخواست ما پاسخ داده‌اند، و درباره تصویر و لحظه‌ای که از هری دین استنتن به یاد داشتند، نوشته‌اند. نوشته‌ها از این قرار است.

    اردیبهشت و خرداد 1397

    مطالب انحراف اول را اینجا بخوانید.